آنروز با تو بودم ، امروز بی توام
آنروز که با تو بودم ، بی تو بودم
امروز که بی توام ، با توام
زنده یاد حمید مصدق
به نام حضرت دوست...
من چه کردم با خودم من به چه دل بسته ام
در میان سرنوشت من چرا گم گشته ام
روزگاری یار بود ، عاشق و دلدار بود
عاقبت دلها شکست ، سنگ در قلبها نشست
دست ایام سیه ، برد عشق از یاد ما
او که با ما یار بود پر ز سنگ و خار بود
من ندیدم سیرتش ،صورتش بسیار بود
گر چه راه آشفته است ، مهربانی رفته است
رهنما امید را بر دلم تابیده است.
خیلی اوقات که تنها میشم با خودم فکر میکنم...با خودم حرف میزنم...دیروز با خودم که فکر میکردم به این نتیجه رسیدم که بد نیست بلند بلند فکر کنم شاید صدای دیگه ای هم شنیدم... شاید یکی یه حرف تازه بگه... یه ایده ی جدید بده... تو این وبلاگی که شروع کردم دوست دارم راجع به همه چی فکر کنیم... دو تایی هم فکر کنیم... درباره ی تولد، زندگی، مرگ، عشق، کار، درس و هر چی که فکر منو تورو امروز مشغول کرده...
پس غریبی نکن...
بیا تا گل بر افشانیم و می در ساغر اندازیم فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم
اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد من و ساقی به هم سازیم و بنیادش بر اندازیم